قرآن در شب قدر، بر قلب پاک پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم نازل شد.

شب قدر، شبی برای تعیین مقدرات و سرنوشت انسان‌ها برای یک سال است و البته این مقدرات بر اساس لیاقت‌ها و شایستگی‌های آن‌ها، تعیین می‌شود.

شب قدر بهتر از هزار ماه‏ است.

مردم ما در عصر انقلاب همه در كنار هم بودند.

امام انقلاب نیز با شجاعت، هوشيارى، آگاهى از وضع زمان و آينده، نداشتن خودمحورى و تواضع توانست آن جاذبه عجيب را ايجاد كند و پيروز شود.

از جمله قرائن در تفسیر جمله رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در روز غدیر که فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه»، اشعاری است که حسّان بن ثابت بیان کرد:

فمن كنت مولاه فهذا وليه         فكونوا له أتباعَ صدقٍ مواليا

پس باید از او تبعیت کنید و أتباع صدق او باشید

اشعار حسّان سند زنده‌ای براى ولايت در روز غدير است.

علی علیه السلام عادل بود؛ علی علیه السلام سوگند خورد اگر همهٔ دنیا را به من دهند تا در نافرمانی خدا، پوست جوی از دهان مورچه‌ای بگيرم، نخواهم گرفت.

علی علیه السلام حامی مظلومان و دشمن ظالمان بود.

آن حضرت نسبت به بیت المال سخت‌گیر بود و هرگز دروغ نگفت.‌

شب قدر، شبى است که مقدّرات‏ یک سال انسان ها بر اساس لیاقت ها و شایستگی هاى آنان تعیین می گردد که تعیین مقدرات منوط به اخلاق و اعمال انسان است.

حضرت زهرا سلام الله علیها در خطبه فدکیه در معرفی شیوه های مدیریت پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم می فرماید: آن حضرت در مقابل مطیعان و حتی گنهکاران مهربان بود و از خشونت پرهیز می کرد.

پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم از جنس مردم بود، لذا از صميم جان دلسوز مردم بود و به دنبال رفع مشکلات و هدايت مردم به دور از خشونت بود.

مدیر باید اینگونه باشد.

شب قدر همان شبى است که قرآن در آن نازل شده است و در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال مشخص مى‌شود.

قرآن مجيد براى بعثت انبياى الهى اهداف ده گانه اى بيان كرده كه تمام آن به حفظ مصالح مردم باز مى گردد: تعلیم؛ تربیت؛ اجرای عدالت.

از جمله اهداف بعثت اصل آزادى هاى مشروع است كه در آيه 157 سوره ی اعراف (وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالاَْغْلاَلَ الَّتِى كَانَتْ عَلَيْهِمْ؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر می‌دارد) به آن اشاره شده است.

انقلاب با خون دل به دست آمد؛ با زحمت به دست آمد.

بنابر این به ارزانی نمی توان از دست داد.

چقدر خون های پاک ریخته شد؛ چقدر زندان ها، چقدر تبعید ها، چقدر شکنجه ها!!!

باید با خون دل آن را آبیاری و نگهداری کرد.

به تعبیر شاعر:

گر خون دلم خوری ز دستت ندهم
زیرا که به خون دل به دست آمده‌ای

آیه ی 61 از سوره ی آل عمران در مورد مباهله است.

این جریان، فضیلت بزرگی برای رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم و علی بن ابی طالب علیه السلام محسوب می شود. رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم به قدری به نبوت خود اعتماد داشت که آماده ی مباهله شد و مخالفان، عقب نشینی کردند.

همچنین فضیلتی برای امیر مؤمنان علی علیه السلام است که ﴿أَنْفُسَنا﴾ بر آن حضرت تطبیق شده است.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: "الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ" یعنی علی علیه السلام عبادت در عبادت انجام داد.

دادن زکات یک نوع عبادت بوده است و از باب شدت حضور قلب بود که هم به خالق توجه داشت و هم، به دستور خالق، به مخلوق نیازمند و بی نوا عنایت داشت.

روز عرفه از یک نظر یکی از اعیاد مهم اسلامی است و روز دعا و روز فضیلت است.

از روایات استفاده می شود که شاید هیچ روزی در سال به اندازه ی این روز برای دعا اهمیت نداشته باشد

برای بازگشت امنیت به همه کشورهای اسلامی و رفع مشکلات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، اخلاقی دعا کنید.

برای دیگران دعا کنیم که این خود موجب می شود که دعای انسان در حق خودش نیز مستجاب شود.